Uiterlijk
De grote voeten, de vleugelstompjes, de korte hals en de enorm dikke, gebogen zwarte snavel, gaven de dodo een bepaald komisch uiterlijk. Daarbij kwam nog dat hij aan het achtereind van zijn massieve, gedrongen lijf een plukje veren had. De dodo verloor zijn vliegvermogen omdat hij geen natuurlijke vijanden had waaraan hij moest ontsnappen.

Terwijl de meeste vogels die niet kunnen vliegen toch wel moeiteloos kunnen lopen, waggelde de dodo op een houterige manier.

Leefwijze
Toen de mens zich op Mauritius vestigde, waren er nog volop dodo's op het eiland. Toch is er maar weinig over hen bekend. Hun voedsel was plantaardig, zoals harde zaden. Om deze te kunnen verteren, slikten ze kiezelstenen in, zoals blijkt uit skeletvondsten van het dier.

Volgens overleveringen zouden de vogels tijdens de

hofmakerij al vleugelklappend een dans opvoeren en monogaam zijn. Ze legden een ei op de grassige gedeeltes in het bos. Beide ouders zorgden voor het jong.

Hoe de dodo werd uitgeroeid
Hoewel de dodo een verre verwant van onze duif was, hadden de eerste mensen die op Mauritius landden nog nooit zo'n soort dier gezien. Ze beschreven de vogel als 'kuifzwaan' en 'wilde kalkoen'.

Omdat hij geen natuurlijke vijanden had, liep de dodo argeloos op de eerste mensen toe en vormde een makkelijke prooi. De dieren werden met duizenden gedood en dienden vooral als voedsel.

Weliswaar luidden de eerste berichten dat het vlees taai en niet goed van smaak was (vandaar ook de naam 'walgvogel'), maar na de lange zeereis maakte de honger rauwe bonen zoet voor de zeelieden.

Niet alleen overbejaging was verantwoordelijk voor het uitsterven van de vogels.

Samen met de eerste bewoners van het eiland kwamen de varkens, ratten, honden en katten, voor wie de eieren en de jongen van de dodo een gemakkelijke prooi waren. In 1680, dus nauwelijks 170 jaar nadat de eerste mens voet gezet had op het eiland Mauritius werd de laatste dodo gedood.

Korte feitjes:
· De Noordamerikaanse trekduif, die verwant is met de dodo, was een van de talrijkste vogels ter wereld. In 1870 waren er nog miljarden exemplaren. Nog geen 45 jaar later was de totale soort uitgeroeid.

· De grootste vogel die ooit op aarde leefde, was de reuzenstruisvogel Aepyornis die op Madagascar leefde. Hij was drie meter hoog, woog meer dan 500 kilo en legde eiren met een omtrek van een meter.

Men neemt aan dat de reunion solitaire, de dodosoort die op het eiland Reunion voorkwam, tegelijk met de dodo van Mauritius werd uitgeroeid. Aangezien er geen resten gevonden zijn, is hij slechts door tekeningen en verhalen bekend.

Ondanks onderzoek van resten van de dodo is er maar weinig over het dier bekend.

De solitaire van Rodriguez stierf tegen het einde van de 18de eeuw uit.

krop (verzamel-zak voor voedsel)
hart

AFMETINGEN
Lengte: 1 meter; ongeveer zo groot als een kalkoenhaan
Gewicht: tot 20 kilogram
Snavel: 23 cm lang

VOORTPLANTING
Partner: waarschijnlijk voor het leven
Broedtijd: het hele jaar door
Aantal eieren: 1 per jaar
Broedduur: 49 dagen

LEEFWIJZE
Voedsel: zaden en vruchten
Roep: sommige bronnen vermelden dat de vogel geen geluid maakte, maar anderen zeggen dat zijn roep als die van een jonge gans klonk.

VERWANTE SOORTEN
Twee naaste verwanten die ooit ook op de Mascarenen in de Indische Oceaan leefden, waren de reunion solitaire, Raphus solitarius en de op Rodriguez inheemse 'Solitaire van Rodriguez', Pezophaps solitaria.

Verspreidingsgebied van de dodo

VERSPREIDING
Kwam uitsluitend op Mauritius voor, een klein eiland voor de kust van Madagascar in de Indische Oceaan.

STATUS
Hij stierf voorgoed uit in 1680, nog geen tweehonderd jaar na zijn ontdekking door de mens. De dodo viel niet alleen ten offer aan jagende mensen, maar ook aan huisdieren die de mensen op Mauritius hadden ingevoerd.